Dziady to słowiańskie święto, które Kościół przeinaczył na swoją modłę. Ale korzeni nie da się tak łatwo wyrwać. Pogańskie tradycje często nieświadomie są kultywowane w polskich domach.
Zarówno dawniej, jak i dziś Rodzimowierstwo Słowiańskie to nie tylko wiara w Bogów i oddawanie Im czci, ale również kult Przodków. Dla Nich obchodzimy specjalne święto jesienią oraz wiosną – Dziady, kiedy zaciera się granica pomiędzy światem żywych, a domeną umarłych. Dusze naszych Przodków mają wtedy szansę odwiedzić swoich potomnych, a te błąkające się po świecie odnaleźć drogę do Nawii. W jaki sposób uczcić pamięć zmarłych? Do dziś w kulturze zachowały się różne zwyczaje, między innymi przygotowanie dodatkowego nakrycia na stole, aby mogli się Oni posilić czy zapalenie na grobach ognia w postaci zniczy, co jest echem po rozniecaniu ognisk na rozstajach dróg, skąd ogrzane i nakarmione Dusze mogły odejść do Nawii. Jeżeli mamy taką możliwość możemy symbolicznie pozostawić strawę, napitek oraz znicz na rozstajach, pamiętając, by zakryć swoją twarz za pomocą maski – kraboszki. Ma to uchronić nas przed nieznaną, zbłąkaną duszą, która nic uczynić nam nie może nie znając naszego oblicza. Pamiętać należy, że zmarli mogą odczuwać swego rodzaju żal za dawnym życiem i być o nie zazdrosne.
Oprócz zaopiekowania się zbłąkanymi Duszami należy też odpowiednio przygotować się na powitanie swoich własnych Przodków. W tym celu warto wszelkie przygotowania do wieczornej kolacji zacząć nawet kilka dni wcześniej. Związane jest to z tym, że wszelkiego rodzaju sprzątanie, rąbanie drewna, szycie, gotowanie potraw itp. mogłoby wyrządzić krzywdę przybywającym Przodkom. Pokarmy na wieczerzę również powinno się dobrać tak, by nie zawierały soli, która według wierzeń stanowi zaporę dla Dusz. Zasiadając do kolacji wraz z Przodkami pamiętajmy o odpowiednim zachowaniu, aby Ich nie urazić. Zaprośmy Ich do stołu, przepuszczając w drzwiach, wyłączmy elektryczne sprzęty w zamian zapalając świece, nie uderzajmy w stół, a gdy jakiś element zastawy czy pokarm spadnie ze stołu nie podnośmy go – to znak, że Dusza domagała się właśnie tej konkretnej rzeczy. Warto w gronie najbliższych wspomnieć zmarłe osoby i wydarzenia z przeszłości z Nimi związane – w ten sposób okazujemy Im szacunek. Po kolacji pozostawmy na stole porządek, ale nie sprzątajmy wszystkiego – niech nakrycie dla Przodków oraz pokarmy pozostaną aż do rana, kiedy Dusze oddalą się do Zaświatu. Pamiętając o tych, którzy żyli przed nami utrzymujemy ciągłość tradycji – tak, by i nam kiedyś ktoś zapalił ogień do ogrzania się i nakrył do stołu, gdy odwiedzimy swoich potomnych.
Dziady, Święto Przodków, Święto Zmarłych, Zaduszki (wiosna / jesień)
Rodzimy Kościół Polski 2015 http://www.RKP.org.pl
Film stanowi fragment przygotowywanego szerszego materiału, opracowywanego na podstawie broszury programowej związku: Rodzimy Kościół Polski. Statut - Historia - Założenia programowe - Kult - Etyka - Obrzędy. http://rkp.org.pl
Nagranie można kopiować i rozpowszechniać pod warunkiem uznania autorstwa (wskazania pochodzenia pliku i powielenia niniejszej informacji) oraz pod warunkiem zachowania jego obecnej formy (bez dokonywania jakichkolwiek zmian w udostępnianym materiale).
Materiał zamieszczony pro publico bono - w celach poznawczych i edukacyjnych. Wykorzystane w filmie grafiki pochodzą z zasobów własnych Rodzimego Kościoła Polskiego, z zasobów Wikipedii udostępnionych na zasadzie licencji CC 3.0. oraz pochodzących z internetu udostępnionych na podobnej licencji.
🔥 Dziady jesienne - słowiańskie święto obchodzone podczas najciemniejszej nocy, czyli w trakcie listopadowego nowiu, który w tym roku wypada w nocy z 4 na 5 listopada. Czym w tradycji słowiańskiej jest okres, obchodzony dziś hucznie pod sztandarem katolickiego dnia Wszystkich Świętych?
Słowiańska wiara wyznacza co najmniej dwa święta w roku poświęcone zmarłym - dziś znamy je pod nazwą Dziadów wiosennych i Dziadów jesiennych, czyli świąt zbiegających się okresowo z celtyckimi świętami Beltaine i Samhain 👻
Obchody Dziadów różnią się od siebie w zależności od lokalizacji tej tradycji - ich założenia jednak są ze sobą bardzo zbieżne. Motorem napędowym jest wiara w to, że tytułowe Dziady (przodkowie) przebywają w tym konkretnych czasie na ziemi, wśród swoich bliskich 🍂 Jest to święto mocno nakierowane na celebrację rodzinną.
Musimy pamiętać, że w wierzeniach słowiańskich (zarówno tych przedchrześcijańskich, jak i aktualnych) bardzo duży nacisk kładzie się na łączność przodków i potomków i wiarę w to, że zmarli mogą w konkretnym czasie przebywać w gronie swoich najbliższych 🕯️
Przez cały okres trwania Dziadów, zasłona między światem na ziemi i światem pozaziemskim jest zdecydowanie najcieńsza. Jest to bardzo dwuznaczna sytuacja - po jednej stronie stoi wiara, że można w ten sposób spędzić czas ze zmarłymi przodkami i im pomóc, a z drugiej - nigdy nie wiadomo, kto lub co oprócz przodków przez tę zasłonę się przedostanie 💀
Z Dziadami związany jest szereg przeróżnych obrzędów, których zadaniem jest uczczenie zmarłych przodków, połączenie ich z żyjącymi potomkami, ogrzanie zmarłych, dostarczenie jedzenia i napojenie ich, a także wskazanie drogi, odesłanie w zaświaty i zapewnienie im spokoju 🙏🏻
Jako że wierzenia Słowian oparte są między innymi na kulcie natury, obrzędy i rytuały (również te wykonywane podczas Dziadów) są mocno powiązane z tym, co ziemia daje. A daje najczęściej pożywienie 🎃 Dlatego też w przypadku Dziadów wielki nacisk kładzie się na wspólne biesiadowanie i odpowiednie ugoszczenie przodków. Kiedyś gościło się ich mlekiem, kaszą, solą, chlebem, jajami, czy miodem - dziś menu może być bardziej obfite 😉
W okresie Dziadów bardzo istotnym żywiołem jest ogień, który nie dość, że pomaga duchom zmarłych odnaleźć się w ziemskim świecie i je ogrzewa, to jeszcze potrafi ochronić przed tym, co przyszło z zaświatów, a niekoniecznie jest mile widziane (np. przed duchami ludzi, którzy zmarli nagłą śmiercią, czy duchami samobójców) 🔥
Przed nieżyczliwymi duchami, przedchrześcijańscy Słowianie bronili się na różne sposoby - Andrzej Szyjewski w “Religii Słowian” wymienia:
🔎 "Lękiem przed gniewnym zmarłym tłumaczy się wynoszenie zwłok przez dziurę w dachu lub przez okno, kluczenie z trumną w drodze na cmentarz, zacieranie śladów żałobników, wreszcie kładzenie pod progiem domu po powrocie ostrego, metalowego narzędzia. Aby ułatwić duszy odejście od żywych, otwierano szeroko wszystkie drzwi. Aby z kolei zyskać pomoc życzliwych zmarłych, palono im na grobach znicze i zostawiano poczęstunek."
Bóstwami słowiańskimi, z którymi najbardziej związane jest to święto są Weles i Nyja, choć w przypadku drugiego z wymienionych bóstw, kwestia jest dość sporna.
Wszystkim osobom, które będą obchodziły to święto z 4 na 5 listopada życzymy udanego obrzędowania!
10. edycja ,,Dziadów" w Rezerwacie Archeologicznym Gród Wczesnopiastowski w Gieczu, oddział Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. Najprawdopodobnie pierwsza w Polsce rejestracja rekonstrukcji obrzędu przedchrześcijańskiego. Produkcja oparta jest na źródłach etnograficznych, archeologicznych i historycznych. W filmie udział wzięli:
Krąg Szarego Żurawia
Białogród - Osada Warowna z X w.
Grupa Historyczna Wielewit
Sławomir Radbor Uta - żerca / Weles
Piotr Wołodar Lemieszek - guślarz
Julia Małek - Lubka
Agnieszka Błaszak - matka Lubki
Sylwester Dziadosz Zalewski - ojciec Lubki
Kajetan Błaszak - ukochany Lubki
Robert Jędrzejczak - jeden ze starszyzny
i nasi wspaniali wolontariusze: absolwenci byłego Gimnazjum - obecnie Szkoła Podstawowa im. Pierwszych Piastów w Gieczu:
Paweł Buczma Julia Małek
Piotr Buczma Zofia Małek
Adam Borwin Jędrzej Moskalik
Piotr Gramza Mateusz Piszczatowski
Mateusz Haase Jakub Pruchniewicz
pieśni obrzędowe: Koło Jana
zdjęcia: Dawid Grzesik / FilmVision
dźwięk: Łukasz Migdał Migdalski / Migdal Mobile Studio
montaż: Karol Pituła, Sławomir Uta / Twórcza 10
koncepcja, scenariusz i reżyseria: Sławomir Radbor Uta / Słowiański Mit o Stworzeniu Świata.
登录或注册即可查看
到 Facebook 查看帖子、照片和更多内容。
Źródła:
https://www.facebook.com/RodzimyKosciolPolski/posts/4621437667919469
https://www.facebook.com/RodzimyKosciolPolski/posts/4613796125350290
Komentarze
Prześlij komentarz