Błękitna kropka - Carl Sagan

W wydanej w 1994 roku książce "Błękitna kropka" Carl Sagan tak opisał fotografię naszej planety:

"Z tego odległego punktu obserwacyjnego Ziemia może nie wydawać się szczególnie interesująca. Ale dla nas jest inaczej. Spójrz jeszcze raz na tę kropkę. To tu, to jest dom, to my. Na nim wszyscy, których kochasz, wszyscy, których znasz, wszyscy, o których kiedykolwiek słyszałeś, każdy człowiek, który kiedykolwiek był, przeżył swoje życie. Suma naszych radości i cierpień, tysiące religii, ideologii i doktryn ekonomicznych, każdy myśliwy i rolnik, każdy bohater i tchórz, każdy twórca i niszczyciel cywilizacji, każdy król i chłop, każda zakochana młoda para, każda matka i ojciec, pełne nadziei dziecko, wynalazca i odkrywca, każdy nauczyciel moralności, każdy skorumpowany polityk, każda „supergwiazda”, każdy największy przywódca, każdy święty i grzesznik w historii naszego gatunku – na drobince kurzu zawieszonej w promieniach Słońca.

Ziemia to bardzo mała scena na ogromnej, kosmicznej arenie. Pomyśl o rzekach krwi przelanych przez wszystkich generałów i cesarzy, którzy w chwale i triumfie mogli stać się chwilowymi panami ułamka kropki. Pomyśl o niekończących się okrucieństwach czynionych przez mieszkańców jednego zakątka tego piksela na ledwo rozpoznawalnych mieszkańcach innego zakątka; jak częste są ich nieporozumienia, jak chętnie zabijają się nawzajem, jak żarliwa jest ich nienawiść.

Nasze postawy, nasze wyobrażone poczucie własnej ważności, złudzenie, że mamy jakąś uprzywilejowaną pozycję we Wszechświecie, są kwestionowane przez ten punkt bladego światła. Nasza planeta jest samotną plamką w wielkiej, otaczającej nas kosmicznej ciemności. W naszym mroku, w całym tym ogromie, nic nie wskazuje na to, że skądinąd przyjdzie pomoc, aby nas uratować przed nami samymi.

Ziemia jest jedynym znanym dotychczas światem, w którym istnieje życie. Nie ma innego miejsca, przynajmniej w najbliższej przyszłości, do którego nasz gatunek mógłby migrować. Odwiedzanie, tak. Osiedlanie się, jeszcze nie. Czy nam się to podoba, czy nie, obecnie Ziemia jest miejscem, w którym się znajdujemy.

Mówi się, że astronomia to doświadczenie pokorne i budujące charakter. Chyba nie ma lepszego dowodu na szaleństwa ludzkiej pychy niż ten odległy obraz naszego maleńkiego świata. Moim zdaniem podkreśla to naszą odpowiedzialność za bardziej życzliwe traktowanie siebie nawzajem oraz za zachowanie i pielęgnowanie bladoniebieskiej kropki, jedynego domu, jaki kiedykolwiek znaliśmy". Carl Sagan

Wstrząsający cytat obrazujący nam, jakie jest nasze miejsce we wszechświecie. Daje do myślenia. /B

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=358359297618710&id=356339391154034

Błękitna kropka. Człowiek i jego przyszłość w kosmosie - Carl Sagan 

Pasjonująca opowieść o eksploracji Układu Słonecznego oraz o szansach na kolonizację kosmosu. W „Kosmosie” Carl Sagan tylko rzucił okiem na tajemnicę Wszechświata i udostępnił ją milionom ludzi na całym świecie. W „Błękitnej kropce” słynny astronom kończy swoją rewolucyjną podróż przez przestrzeń i czas.

Przyszłe pokolenia będą spoglądać wstecz na naszą epokę jako czas, w którym ludzka rasa wreszcie w radykalny sposób pokonała nową granicę – kosmiczną przestrzeń. W swojej książce Sagan śledzi romantyczną historię naszego startu w kosmos i ocenia przyszłość, która otworzy się przed nami, kiedy już skolonizujemy nasz system planetarny i wyruszymy dalej, do odległych galaktyk. Autor niezwykle sugestywnie udowadnia, że eksploracja i osiedlenie się człowieka na innych światach, w tym także zaludnienie nieznanych jeszcze galaktyk, nie jest ani fantazją, ani luksusem, ale raczej koniecznym warunkiem przetrwania ludzkiego rodzaju.

„Fascynująca... Zapadająca w pamięć... Odkrywcza... Być może najlepsza z książek Sagana!” – „The Washington Post”

Pierwsza osoba, która złożyła przysięgę na książkę Sagana

Makenzie Lystrup (ur . ok. 1977 r.) to amerykańska planetolożka i członkini Amerykańskiego Stowarzyszenia Postępu Naukowego i SPIE, najbardziej znana jako wybitny głos w cywilnych projektach kosmicznych i polityce naukowej. Lystrup jest dyrektorką Goddard Space Flight Center.  Wcześniej pełniła funkcję wiceprezesa i dyrektora generalnego ds. przestrzeni cywilnej w firmie Ball Aerospace.

Edukacja 

Lystrup uzyskała licencjat z fizyki na Portland State University, gdzie prowadziła badania z zakresu radioastronomii. Następnie została pełnoetatową wolontariuszką AmeriCorps, koncentrując się na edukacji STEM. Następnie Lystrup poszła na studia podyplomowe na University College London i uzyskała doktorat z astrofizyki pod radą Steve'a Millera; jej praca magisterska nosi tytuł „Badania górnych warstw atmosfery Jowisza w bliskiej podczerwieni”. Prowadziła badania podoktoranckie w ramach Narodowej Fundacji Nauki Astronomia i astrofizyka, pracownik naukowy podoktorski, pracuje w Laboratorium Fizyki Atmosfery i Przestrzeni Kosmicznej w Boulder w Kolorado (dla którego napisała harmonogram kariery naukowej licencjata) oraz na Uniwersytecie w Liège w Belgii. Jej badania koncentrowały się na badaniu atmosfer planetarnych i magnetosfer, w szczególności Jowisza.

Kariera 

Lystrup pełniła funkcję członka Kongresu AIP - ASA w biurze przedstawiciela Edwarda Markeya w latach 2011-2012. W tym czasie zarządzała portfelem zagadnień obejmujących technologię, obronę narodową, energię jądrową i nierozprzestrzenianie broni jądrowej. Dołączyła do Ball Aerospace w styczniu 2013 r. w biurze operacji strategicznych w Waszyngtonie. W 2018 r. została wiceprezesem i dyrektorem generalnym ds. przestrzeni cywilnej. Podczas swojej pracy w Ball Aerospace Lystrup była odpowiedzialna za wiele nowych cywilnych misji kosmicznych, znacznie zwiększając przychody firmy. Godne uwagi misje obejmują rozwój misji IXPE NASA,  misję SPHEREx i misję Green Propellant Infusion, misję SWFO - L1 NOAA, dwa badania dla programu GeoXO NASA/NOAA oraz wystrzelenie Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.

Lystrup została mianowana dyrektorką Goddard Space Flight Center w kwietniu 2023 roku, jako pierwsza kobieta na tym stanowisku.

Uznanie 

Lystrup była członkiem komitetów kilku organizacji, a mianowicie University Corporation for Atmospheric Research (UCAR), która zarządza Narodowym Centrum Badań Atmosferycznych (NCAR),  Association of Universities for Research in Astronomy (AURA), International Society for Optics and Photonics (SPIE) , Amerykańskie Towarzystwo Astronomiczne (AAS, wcześniej jako przewodnicząca Komitetu ds. Polityki Nauk Planetarnych ), Uniwersytet Kolorado i CO-LABS. Lystrup została mianowana członkiem SPIE w 2023 za osiągnięcia w dziedzinie optyki. Również w 2023 roku Lystrup została mianowana członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego. W 2019 roku została członkiem Amerykańskiego Stowarzyszenia Postępu Naukowego za swoje osiągnięcia badawcze w dziedzinie astronomii w podczerwieni i planetologii, a także pracę w polityce naukowej, rzecznictwie i przywództwie w dziedzinie lotnictwa. Ponadto Lystrup została mianowany członkiem Amelia Earhart Fellow w 2007 roku.

https://en.wikipedia.org/wiki/Makenzie_Lystrup