Dziesięcina - oddawanie jednej dziesiątej swoich miesięcznych dochodów wspólnocie kościelnej, np. parafii, która daje ci życie - powiedział ks. Stanisław Szczęsny
Ksiądz Stanisław Szczęsny posługuje w Diecezji Toruńskiej, jest rezydentem w parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Grudziądzu (woj. kujawsko-pomorskie). Sprawuje też posługę kapelana Regionalnego Szpitala Specjalistycznego w tym mieście.
Możesz pomyśleć, że ksiądz woła o pieniądze. Możesz tak pomyśleć, masz prawo do tego. A ja ci mówię dla twojego dobra — dawaj dziesięcinę
Znam wiele osób (...), które dają dziesięcinę i są z tego zadowolone, bo Bóg ich zabezpiecza, również finansowo
Dziesięcina – podatek religijny w judaizmie i chrześcijaństwie. Obowiązkowe świadczenie pieniężne lub rzeczowe w postaci dziesiątej części swojego dochodu na rzecz Kościoła, przeznaczone głównie na rzecz utrzymania duchowieństwa. Obecnie obowiązek płacenia dziesięciny stosują niektóre wyznania, takie jak Adwentyści Dnia Siódmego, Chrześcijanie Dnia Sobotniego, niektórzy baptyści i niektórzy zielonoświątkowcy, jak również mormoni.
W Kościele katolickim początkowo wnoszona zwyczajowo, w III–IV w.
Ludność niższych warstw początkowo obowiązywała dziesięcina snopowa (pobierana w snopach na polu, bardzo dokuczliwa, gdyż chłop nie mógł zwieźć zboża z pola, póki przedstawiciel Kościoła nie policzył swojej części snopów) i małdratową (pobierana w ziarnie). Niekiedy świadczono także dziesięcinę z konopi, lnu, miodu, skórek kunich i lisich, rzadziej w postaci ryb, a wyjątkowo tylko od dochodów z kopalni, karczm i młynów. Dziesięcinę w naturze stopniowo zastępowano dziesięciną w pieniądzu.
Dziesięcina nawiązuje do opisanego w Biblii obowiązku przekazywania dziesiątej części plonów na określony cel. Biblia wymienia dwa rodzaje dziesięcin. Pierwszy to coroczna ofiara dla Pana (Pwt 14,22–27), z której część była spożywana w pobliżu przybytku, a część ofiarowana lewitom, którzy w odróżnieniu od reszty Izraela nie otrzymali żadnej części Kanaanu w dziedzictwo. Drugi rodzaj to tzw. dziesięciny trzeciego roku. W średniowiecznej Europie uznawano, że ten obowiązek dotyczy także chrześcijan, zobowiązywanych do utrzymywania duchowieństwa.
Komentarze
Prześlij komentarz