Szwecja to jedno z najbardziej zsekularyzowanych państw na świecie. Kościół Szwecji desperacko próbuje przyciągnąć młode pokolenia do udziału w praktykach religijnych na terenie świątyń, sięgając w tym celu po muzykę techno. 😄
Religijna terminologia stosowana przez Szwedów może być myląca, szczególnie dla przybysza z kraju o tradycjach katolickich, w których istnieje wyraźna różnica werbalna między katolicką „mszą” a protestanckim „nabożeństwem”. Szwedzkie słowo mässa to jedynie pozostałości średniowiecznej terminologii kościelnej. Tradycyjnie oznacza ono główne nabożeństwo niedzielne. W przeszłości na ogół nie sprawowano podczas niego sakramentu Ołtarza. Sytuacja zmieniła się jednak wraz ze spopularyzowaniem w świecie nierzymskokatolickim nabożeństw eucharystycznych.
Tradycyjnie Kościół Szwecji zaprasza do Wieczerzy Pańskiej wszystkich ochrzczonych uczestników nabożeństwa. Dotyczy to także dzieci, jeśli przystępują do komunii pod opieką dorosłych. Każde nabożeństwo komunijne prowadzone jest przez duchownego – mężczyznę lub kobietę – ordynowanego przez szwedzkiego biskupa. Inne nabożeństwa mogą być sprawowane także przez świeckich.
Współcześnie w Kościele Szwecji funkcjonują następujące określenia nabożeństw:
- mässa – oznacza mszę czyli współcześnie po prostu nabożeństwo komunijne (nabożeństwo z sakramentem Ołtarza),
- högmässa – Wielka Msza czyli nabożeństwo komunijne w niedzielę i święta,
- högmässogudstjänst – nabożeństwo Słowa Bożego,
- söndagsgudstjänst – nabożeństwo niedzielne o uproszczonej liturgii,
- familjegudstjänst – uproszczone nabożeństwo dla całych rodzin,
- helgsmålsbön – krótkie nabożeństwo wieczorne, połączone z biciem w dzwony, odprawiane w niedzielę i święta.
Komentarze
Prześlij komentarz