CZY JESTEŚMY CZCICIELAMI OGNIA
Ogień jest symbolem Czystości.
Nasza religia przywiązuje ogroną wagę do czystości pojętej jako czystość materialna fizyczna i czystość duchowa niemateriana i w sferze myśli-ducha. Ogień oczyszcza wszystko, z czym się zetknie.
Ogień jest symbolem przemiany.
Ogień transformuje substancje, ogień słońc i ogień w makro i mikrokosmosie dokonuję przemiany cząstek materii uwalnia energię i jest podtrzymuje wszelkie życie.
Ogień jest symbolem wszelkiej światłości.Ogień jest także światłem, i tym które widzimy i niekończącymi się światłami Boga
W Atash Niyaesh modlimy się przed ogniem prosząc o czystość ciała, umysłu i duszy. Ogień jest jedynym żywiołem, którego nie można zanieczyścić Jak zostało powiedziane w Farwardin Jaszt, ciało Ahura Mazdy jest światłem i duchową Prawdą. Obecność światła z ognia przypomina nam o obecności Ahura Mazdy.
Nieżyjący już Jamshed Mehta powiedział kiedyś, że trzy stopnie Świąty Ognia są w naszym ciele: Atash Dadgah– Ogień seksualny, ogień ogniska domowego, Atash Adaran – Ogień wewnętrznego sumienia, Atasz Behram – Ogień Zwycięstwa, ogień umysłu, myśli
Są to ognie, które należy zachować w czystości i bowiem w nich rezyduje Ahura Mazda i stotne jest, abyśmy utrzymywali nasze ciało i umysł w czystym i zdrowym stanie.
Ogień jest boski, to zamanifestowany Jazata Atar (Adur) i płonąca esencja Ahura Mazdy.
Jesteśmy „czcicielami ognia”, ale nie tak, jak niektórzy myślą. Nie czcimy ZWYKŁEGO ognia, ale ŚWIĘTOŚĆ ognia.
Hierarhia świętych Ogni i świątyń
Obecnie istnieją trzy stopnie ognia świętego:
• Atasz Behram Ogień Zwycięstwa, ogień umysłu, myśli
• Atash Adaran Ogień wewnętrznego sumienia
• Atash Dadgah. Ogień seksualny, ogień ogniska domowego
Matrialny Święty ogień jes trozpalany („budowany”) z ognisk i palenisk przedstawicieli czterech profesji:
1. asronih (kapłani),
2. (r)athesztarih (wojownicy-żołnierze i urzędnicy),
3. wastarjoszih (rolnicy i pasterze)
4. hutokszih (rzemieślnicy i robotnicy).
Ogień w świątyni musi być rozpalony od innego świętego ognia lub z ognia zebranego w miejscu gdzie płómień rozpaliło oderzenie pioruna. Wzywa się wtedy mieszkańców dużego obszaru w mieście, i na obszarach wiejskich, aby zwracali uwagę na wszelkie uderzenia piorunów, które rozpalają ogień. Gdy taki ogień się pojawi wzywani są kapłani. Ludzie proszeni są także o zbieranie i dostarczanie kapłanom gałęzi z drzew rażonych gromem i wzywali kapłanów, aby je zebrali)
Takie ognie te są przenoszone z 16 lokalizacji do poświęconego miejsca, a każdy ogień jest poddawany procesowi filtracji i oczyszczania , Podczas rytuału wiązka świeżego drzewa sandałowego jest trzymana na specjalnej „chochli” nad każdym z zebranych piorunowych. Filtracja jest powtarzana od 55 do 90 razy nad każdym z ogni. Tyle razy również są recytowane przez asystujących kapłanów odpowiednie fragmenty Jasny. Daje to ponad 1100 filtracji w trakcie konsekracji tych 16 ogni. Po zakończeniu ostateczne przefiltrowane konsekrowane ognie są łączone i po dalszych recytacjach Jasny i innych modlitw w danym dniu ogień jest intronizowany w sanktuarium. Konsekracja ognia Adaran wymaga ośmiu kapłanów i może trwać od dwóch do trzech tygodni.
Świątynie ognia mają wewnętrzne sanktuarium, w którym płomień jest podsycany bez przerwy. Tam też odbywają się ceremonie dostępne jedynie dla kapłnów. To prostokątne odgraniczone sanktuarium, nazywa się pawi. Do pawi mogą wejść tylko kapłani oczyszczeni rytualnie. Afringan lub urna z ogniem jest umieszczona na podwyższonej marmurowej platformie na południowym krańcu pawi. W północnej części pavi znajduje się stół z instrumentami rytualnymi, czyli alat-khwan. Ogień świątynny nie może być skalany, dlatego zwykli wierni są odeń oddzieleni o mogą go oglądać z pewnej odległości.
Ognie podsyca się czystymi materiałami zarówno w świątyni jak i ogień w domu. Zwraca się uwagę aby ogień był możliwie pozbawiony dymu. Podsycany jest w świątyni suchym drewnem, najlepiej aromatycznym (sandałowiec) w domu także nie wolno palić mokrym drewnem i materiałami powodującymi emisję szkodliwych substancji. Niedopuszczalne jest wrzucanie do ognia fekali, odpadków, gnijącej materii, włosów, paznokci, krwi i wydzielin ciała
W Avesta jest wyraźnie powiedziane: „Atasz voi Mazdao Ahura Ahi, Mainyeush vahi ahya Spenishti Ahi”. Oznacza to, że czcimy Ahurę Mazdę poprzez Jego Ogień. W ten sposób wielbimy samego Ahurę Mazdę, poprzez wszystkie elementy jego kreacji, szczególnie Ogień. Jesteśmy wyznawcami Wszechmogącego Ahury Mazdy. Kaiyan Dotivala mówił: Bez względu na to, w którą stronę się zwrócisz, Słońce, Ogień czy Południe, w swoim umyśle modlisz się do Wszechmocnego Ahura Mazdy. To się liczy.
Wszelkiej naszej modlitwie towarzyszy ogień, lub światło.
Wreszcie na końcu czasów gdy nastąpi Odnowa Świata, to ogień, ma boleśnie oczyścić skalanych nawet największym złem i zapewnić zbawienie także im. Bowiem Ahura Mazda jest Bogiem jedynie dobrym i nie mógł by skazywać kogokolwiek na wieczną mękę, lub brak udziału w Odnowionym świecie.
Nasza religia nie jest rozumiana, albo rozumiana opacznie przez patrzących na nas przez pryzmat religii takich jak chrześćijaństwo, judaizm, czy islam. Rzutowane są na naszą wiarę nazwy, terminy, pojęcia i pomysły, które w rzeczywistości nie odpowiadają tym zaratusztriańskim. Dlatego jedni chcą nas wtłoczyć w politeizm, drudzy w monoteizm, trzeci w dualizm, albo nazywają nas czcicielami ognia, sugerując, że uważamy ogień za boga, czy też modlimy się do boga ognia. Skrajny katolicki osąd sugeruję, że czcimy ognie piekielne i szatana, co jest kompletną bzdurą, wręcz pomówieniem.
Chrześcijanie zapomnieli już skąd się wziął ogień w lampie przed tabernakulum i światło świec podczas mszy. Wyznawcy judaizmu, też nie znają prawdziwej genezy ich świateł chanukowych, siedmiu płomieni menory i gorejącego krzewu Mojżesza… My nie zapomnieliśmy.
Źródło:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0bhczE5QcMTLZbyBfddhHEdknJcA6qktAxjMt7WTyDeC7JMuWJoWJTCEftKx2Dxovl&id=100077434633790
Komentarze
Prześlij komentarz