1. Przed nabożeństwem
Jako dzień ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu Wielki Czwartek jest jednym z największych świąt w mariawickim kalendarzu liturgicznym. W nabożeństwie tego dnia odczuwane jest z jednej strony uczucie wesela, gdyż Pan Jezus w Eucharystii pozostaje z wiernymi aż do skończenia świata. Z drugiej zaś strony odbija się w nim uczucie smutku, gdyż jest to dzień przepełnionej tym uczuciem modlitwy Zbawiciela w Ogrójcu i zdrady Judasza.
Radosny charakter uroczystości jest odzwierciedlony w białym kolorze szat liturgicznych i przez dźwięk wszystkich dzwonów i dzwonków w trakcie śpiewu hymnu „Chwała na wysokości Bogu”. Smutek wyraża się m.in. w zamilknięciu dzwonów, dzwonków i organów aż do „Chwała” Mszy św. wielkosobotniej. Zamiast dzwonków używane są w tym czasie drewniane kołatki, które głuchym dźwiękiem wypełniają świątynię.
W Świątyni Miłosierdzia i Miłości w tym dniu w trakcie Mszy św. Biskup Naczelny dokonuje poświęcenia olejów świętych, używanych m.in. do udzielania niektórych sakramentów świętych – chrztu, kapłaństwa i namaszczenia chorych.
W trakcie wielkoczwartkowej Mszy św. każdy biskup i kapłan konsekruje – przemienia w Ciało Chrystusa trzy Hostie. Jedną z nich spożywa jak w czasie każdej Mszy św. Dwie pozostałe umieszcza po Komunii św. w osobnym kielichu, przykrywa go białym welonem i obwiązuje tasiemką, symbolizującą więzy Pana Jezusa. Używa kielicha a nie monstrancji, gdyż liturgia wspomina czas, gdy Pana Jezusa zamknięto Samego w lochu, opuszczonego przez ludzi i wzgardzonego przez żołnierzy.
Jedną z dwóch pozostałych Hostii kapłan przyjmie jako jedyny jako Komunię św. w Wielki Piątek, a trzecia będzie służyć do wystawienia w Grobie Pańskim.
W mariawickiej liturgii nie występuje obrzęd umycia nóg. Mariawici zrezygnowali z niego, by ściśle uwypuklić główną treść Wielkiego Czwartku, jaką jest ustanowienie Eucharystii.
2. Po ostatniej Ewangelii
Za kilka chwil przy śpiewie hymnu „Niech do niebios brzmi granicy” Przenajświętszy Sakrament zostanie przeniesiony w procesji do urządzonej w zakrystii kaplicy. Zwana jest ona zwyczajowo ciemnicą na pamiątkę więzienia, w którym Pan Jezus spędził noc przed dniem swojej męki. W czasie procesji jak w czasie każdej procesji z Przenajświętszym Sakramentem klęczy się.
Zaraz potem następują nieszpory, które składają się z 4 psalmów:
• Psalm 116, poprzedzony antyfoną – wstępem „Kielich zbawienia wezmę i imienia Pańskiego wzywać będę” nawiązuje do tajemnicy Eucharystii,
• Psalm 120, poprzedzony antyfoną „Długo przebywała dusza moja z nienawidzącymi pokoju” – nawiązuje do uczuć odczuwanych przez Zbawiciela przed męką,
• Psalm 142, poprzedzony antyfoną „Wywiedź z ciemnicy duszę moją, abym wsławił imię Twoje” – zapowiada zmartwychwstanie Pana Jezusa,
• Psalm 51 – pokutny, zawiera modlitwę o odnowienie skażonej grzechem natury ludzkiej. Jego antyfona zawiera przesłanie o umiłowaniu przez Boga ludzkich ofiar, ale już treść psalmu podkreśla, że tym, czego Bóg oczekuje w pierwszej kolejności jest skruszony duch i pokorne serce człowieka.
Na zakończenie nieszporów Wielkiego Czwartku, w postawie stojącej, jak w prawie każdym nabożeństwie nieszpornym odmawiany jest kantyk Najświętszej Maryi Panny „Wielbi dusza moja Pana”.
Maryja wyśpiewała ten hymn wdzięczności za wszystko, co uczynił jej Pan Bóg. W kończącym dzień nabożeństwie nieszpornym służy on do wyrażenia wdzięczności Bogu przez wiernych. W Wielki Czwartek antyfona do kantyku „A gdy oni wieczerzali, wziął Jezus chleb i błogosławił, i łamał, i dał uczniom swoim” w sposób wskazuje, że szczególnie w tym dniu jesteśmy winni Zbawicielowi wdzięczną pamięć za ustanowienie Eucharystii.
Po nieszporach kapłan obnaża ołtarze w kościele, usuwając z nich obrusy i ozdoby, na pamiątkę tego, że Pan Jezus podczas swojej męki został nawet pozbawiony szat. Przy tej ceremonii odmawiany jest psalm 22, w którym zawarte jest proroctwo Męki Pańskiej a w szczególności tego wydarzenia: „Moje szaty dzielą między siebie i los rzucają o moją suknię”, które stanowi też antyfonę do psalmu.
Po nieszporach w wielu parafiach rozpoczyna się trwającą niekiedy aż do wielkoniedzielnej rezurekcji adoracja Przenajświętszego Sakramentu, najpierw w ciemnicy, a od nabożeństwa wielkopiątkowego – w Grobie Pańskim.
KOMENTARZ NA WIELKI CZWARTEK 1. Przed nabożeństwem Jako dzień ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu Wielki...
Posted by Mariae Vita on Tuesday, March 26, 2024
Źródło:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02CrURwczEiVtz2SedstFknpRn8nR1ePAiiM4w4Xbxxbkn3QrxFgHWpw6Q2QzJxSu1l&id=100094089991050
Komentarze
Prześlij komentarz