Jak wygląda pobór relikwii do kultu?

Błogosławiony Wincenty Kadłubek, patron Jędrzejowa. Jego szczątki spoczywają w Opactwie Cystersów w Jędrzejowie. 2 marca 2016 w asyście lekarzy, biskupów i kapłanów zostały pobrane relikwie Kadłubka by przekazać je innym parafiom na terenie kraju.

Jak można było się niedawno przekonać, relikwie mogą też przekazane zostać placówkom medycznym w celu przyniesienia ulgi pacjentom, a być może też po to, aby ich w cudowny sposób uzdrowić bez udziału lekarzy i współczesnej medycyny. W końcu można, idąc tym tokiem rozumowania, zamiast wzywać lekarza od razu wołać po księdza, oczywiście z wcześniej przez siebie przygotowaną"tradycyjną" dobrowolno-obowiązkową ofiarą pieniężną na Kościoł w coraz większej potrzebie...😄




Relikwie (łac. reliquiae: pozostałości, resztki) – szczątki ciał osób świętych lub przedmioty, z którymi te osoby miały związek w czasie życia, stanowiące przedmioty czci w wielu religiach (np. drewno lub drzazgi z krzyża, na którym umarł Jezus). Są one szczególnie rozpowszechnione w katolicyzmie i prawosławiu, natomiast protestantyzm neguje kult relikwii. Klasyfikacja relikwii Relikwie mogą być I, II lub III stopnia: najważniejsze relikwie - I stopnia - to pozostałości ciała świętego, np. krew, kości, skóra, włosy, paznokcie; relikwie II stopnia to przedmioty związane z osobą świętego za jego życia ziemskiego, którymi się posługiwał, mające bezpośredni kontakt ze świętym: jego ubrania, modlitewnik, różaniec i inne przedmioty codziennego użytku. relikwie III stopnia to przedmioty, które stały się relikwiami poprzez dotknięcie właściwych relikwii - pierwszego lub drugiego stopnia. Mogą to być na przykład rzeczy potarte o część ciała zmarłego świętego lub dotknięte przez samego świętego w trakcie życia.
Jak to się zaczęło?
W 356 r. św. Ambroży, biskup Mediolanu, odnalazł ciała męczenników Gerwazego i Protazego, a następnie przeniósł je do nowej bazyliki, w której zostali złożeni pod ołtarzem. Św. Ambroży przyczynił się jednak do rozpowszechnienia tradycji składania relikwii pod ołtarzem do sprawowania Najświętszej Ofiary.  Mensa ołtarza jest symbolem samego Jezusa, zaś relikwie świętych, umieszczane poniżej mensy (do czasu Vaticanum II też w mensie), wskazują, że źródłem świętości jest tylko Bóg. Jednak prawdziwy rozkwit kultu relikwii i całej masy nadużyć z tym faktem związanych miał miejsce w średniowieczu. Od XIII wieku rozpoczęła się praktyka wystawiania relikwii do adoracji w specjalnych naczyniach.