Kemetyzm - to rekonstrukcjonistyczny i współczesny politeistyczny kierunek religijny, istniejący od lat 70-tych XX wieku. Kierunek ten, nawiązuje do pierwotnej religii starożytnego Egiptu i oparty jest na jego kulturze i tradycji. Jak stwierdził Stéphane François, koncepcja ta może być zastosowana do wielu grup, które łączą starania w celu przywrócenia starożytnych egipskich wierzeń religijnych i zasad we współczesnym świecie. Pojęcie "Kemetyzm" odnosi się ogólnie do "wszystkich tych kierunkach neo-pogaństwa, które opierają się na egipskich tradycjach religijnych.
Pochodzenie nazwy "Kemetyzm".
Nazwa ruchu pochodzi od słowa Kemet, stosowanego przez mieszkańców starożytnego Egiptu. Tłumaczone z języka egipskiego oznacza "Czarny (kraj)", które pochodzi od czarnego koloru z żyznej ziemi Nilu. Kemetyzm nie jest uważany za bezpośrednie wyznanie religii starożytnego Egiptu; konsekwentnie mówi o jego odtworzeniu lub uzupełnieniu. Tylko niektórzy wyznawcy kemetyzmu twierdzą iż istnieje nieprzerwana ciągłość tajnych stowarzyszeń antycznej religii egipskiej rzekomo istniejącej nieprzerwanie od zakazu kultu pogańskiego przez rzymskiego cesarza Teodozjusza w 392 roku (względnie- od zamknięcia ostatniej egipskiej świątyni Izydy na wyspie File około 535 roku przez cesarza Justyniana. Ilość wyznawców kemetyzmu jest mała. Nie da się w ustalić w sposób wiarygodny liczby wyznawców poszczególnych zwolenników tej religii, z wyjątkiem Amerykanskiego Kemetyzmu Ortodoksyjnego, w którym w 2000 roku odnotowano 300 członków. Kemetyzm jest mało popularny na dzisiejszej scenie religijnej. Z nowej religijności politeistycznej, nie cieszy się on szczególnym zainteresowaniem wśród religioznawców. Nie posiada wiążącej struktury administracyjnej i nie ma podstawowych prawd i dogamtów. Są to częste oddzielne stowarzyszenia nie stykające się ze sobą, w oparciu o sympatie do kultury starożytnych Egipcjan. Stąd pochodzą też pewne ogólne zasady pozwalające odróżnić wyznawców kemetyzmu od grup z kręgu New Age, inspirujących się także religią starożytnego Egiptu. Ostatnio ruch kemetyzmu, dawniej inspirujący się tradycją hermetyczną, skupia się bardziej na wykorzystaniu nowej wiedzy w egiptologii.
Zważyszy na wyparcie rdzennych wierzeń egipskich, początkowo przez chrześcijaństwo, a następnie przez islam; współcześni kemetyści decydują się na przyjęcie, mniej lub bardziej zreformowanych ideologii i praktyk sakralnych, często uzupełniając braki w wiedzy, metodologią gnostyczną. Wyznawcy kemetyzmu czczą starożytnych egipskich bogów, oddając przy tym cześć zmarłym; nazywanym przez nich Akh. Praktyka tych wierzeń na ogół przybiera formę; życia w zgodzie z Maat ,odmawiania modlitw i tworzenia ołtarzy, ale nie ma ściśle ustalonych wytycznych dotyczących kultu. Ołtarze mogą zawierać przedmioty, takie jak: świece, idole i naczynia ofiarne. Kemetyzm wśród jego wyznawców jest uznawany za religię natury ,utożsamiającą postacie bóstw z siłami występującymi w przyrodzie. Podstawowymi źródłami etyki kemetyzmu są 42 zaprzeczenia -pochodzące z egipskiej księgi umarłych. Pisma takie jak: maksymy Ptahhotepa, teksty piramid i nauki dla króla Merikare ;także są wykorzystywane.
Heka
Jednym z bardziej kontrowersyjnych terminów pośród kemetystów jest ,,heka", która czesto definowana jest jako egipska magia. Współcześni egipscy poganie jednak, nie oddzielają jej od swojej standardowej działalności religijnej ,zacierając tym samym w swoich wierzeniach- różnice pomiędzy praktyką zaklęć mających przynieść odpowiednią korzyść ;a ceremoniami o charakterze sakralnym.
Kalendarz liturgiczny
Kemetyczny kalendarz opiera się, w głównej mierze, na obserwacji zjawisk astronomicznych takich jak heliakalny wschód Syriusza. Liczba obchodzonych świąt w ciągu roku różni się w zależności od określonego nurtu i tradycji , wybranych przez jednostkę. Każde ze świąt honorować ma ważne wydarzenia mitologiczne lub szczególne bóstwo.
Źródła:
https://bit.ly/2nvMjPk
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kemetyzm
Pochodzenie nazwy "Kemetyzm".
Nazwa ruchu pochodzi od słowa Kemet, stosowanego przez mieszkańców starożytnego Egiptu. Tłumaczone z języka egipskiego oznacza "Czarny (kraj)", które pochodzi od czarnego koloru z żyznej ziemi Nilu. Kemetyzm nie jest uważany za bezpośrednie wyznanie religii starożytnego Egiptu; konsekwentnie mówi o jego odtworzeniu lub uzupełnieniu. Tylko niektórzy wyznawcy kemetyzmu twierdzą iż istnieje nieprzerwana ciągłość tajnych stowarzyszeń antycznej religii egipskiej rzekomo istniejącej nieprzerwanie od zakazu kultu pogańskiego przez rzymskiego cesarza Teodozjusza w 392 roku (względnie- od zamknięcia ostatniej egipskiej świątyni Izydy na wyspie File około 535 roku przez cesarza Justyniana. Ilość wyznawców kemetyzmu jest mała. Nie da się w ustalić w sposób wiarygodny liczby wyznawców poszczególnych zwolenników tej religii, z wyjątkiem Amerykanskiego Kemetyzmu Ortodoksyjnego, w którym w 2000 roku odnotowano 300 członków. Kemetyzm jest mało popularny na dzisiejszej scenie religijnej. Z nowej religijności politeistycznej, nie cieszy się on szczególnym zainteresowaniem wśród religioznawców. Nie posiada wiążącej struktury administracyjnej i nie ma podstawowych prawd i dogamtów. Są to częste oddzielne stowarzyszenia nie stykające się ze sobą, w oparciu o sympatie do kultury starożytnych Egipcjan. Stąd pochodzą też pewne ogólne zasady pozwalające odróżnić wyznawców kemetyzmu od grup z kręgu New Age, inspirujących się także religią starożytnego Egiptu. Ostatnio ruch kemetyzmu, dawniej inspirujący się tradycją hermetyczną, skupia się bardziej na wykorzystaniu nowej wiedzy w egiptologii.
Zważyszy na wyparcie rdzennych wierzeń egipskich, początkowo przez chrześcijaństwo, a następnie przez islam; współcześni kemetyści decydują się na przyjęcie, mniej lub bardziej zreformowanych ideologii i praktyk sakralnych, często uzupełniając braki w wiedzy, metodologią gnostyczną. Wyznawcy kemetyzmu czczą starożytnych egipskich bogów, oddając przy tym cześć zmarłym; nazywanym przez nich Akh. Praktyka tych wierzeń na ogół przybiera formę; życia w zgodzie z Maat ,odmawiania modlitw i tworzenia ołtarzy, ale nie ma ściśle ustalonych wytycznych dotyczących kultu. Ołtarze mogą zawierać przedmioty, takie jak: świece, idole i naczynia ofiarne. Kemetyzm wśród jego wyznawców jest uznawany za religię natury ,utożsamiającą postacie bóstw z siłami występującymi w przyrodzie. Podstawowymi źródłami etyki kemetyzmu są 42 zaprzeczenia -pochodzące z egipskiej księgi umarłych. Pisma takie jak: maksymy Ptahhotepa, teksty piramid i nauki dla króla Merikare ;także są wykorzystywane.
null
null
Heka
Jednym z bardziej kontrowersyjnych terminów pośród kemetystów jest ,,heka", która czesto definowana jest jako egipska magia. Współcześni egipscy poganie jednak, nie oddzielają jej od swojej standardowej działalności religijnej ,zacierając tym samym w swoich wierzeniach- różnice pomiędzy praktyką zaklęć mających przynieść odpowiednią korzyść ;a ceremoniami o charakterze sakralnym.
Kalendarz liturgiczny
Kemetyczny kalendarz opiera się, w głównej mierze, na obserwacji zjawisk astronomicznych takich jak heliakalny wschód Syriusza. Liczba obchodzonych świąt w ciągu roku różni się w zależności od określonego nurtu i tradycji , wybranych przez jednostkę. Każde ze świąt honorować ma ważne wydarzenia mitologiczne lub szczególne bóstwo.
Źródła:
https://bit.ly/2nvMjPk
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kemetyzm
Komentarze
Prześlij komentarz