Atar, Atasz lub Azar - awestyjski Atar, zaratusztriańskie pojęcie świętego ognia.
Czasem abstrakcyjnie opisany jako „niekończący się ogień” lub „widoczny i niewidoczny ogień”, jest on uważany za widoczną obecność Ahura Mazdy i jego Aszy, reprezentowanego przez tytułowego jazatę.
W ramach tej koncepcji boskiego oświecenia atar promieniuje „nieziemskimi światłami” (31,7), jest esencją (Ahura Mazdy), przenikającą wszechświat. Zaratusztra zalecał, by zawsze modlić się w obecności Atar- albo ku Słońcu, albo ku domowemu palenisku - aby lepiej skoncentrować swoją nabożność i medytację na Aszy, prawości i cnocie, do której należy dążyć (Jasna 43.9).
W kosmogonii zaratusztriańskiej Atar był siódmym z siedmiu stworzeń wszechświata materialnego. Dopiero dzięki „Boskiemu ogniowi” - Atar - który służy jako siła życiowa, pozostałe sześć stworzeń mogło zacząć swoje działanie (Bundahiszn 3.7-8; w Zatspram 3.77-83).
Spalanie w ogniu nieczystości i śmieci było uważane za ciężkie skalanie i zanieczyszczanie boskiego stworzenia Ahura Mazdy. Dlatego drewno nawet służące celom gospodarczym starano się dobierać tak by dawało jak najmniej dymu uważanego za twór Arymana. Święte ognie świątynne wolno podsycać do dziś tylko specjalnymi dobrze wysuszonymi gatunkami drewna.
Ciekawe jak współcześnie brzmią te zalecenia nie kalania ognia, dziś znane jako zasady nie zanieczyszczania powietrza toksycznymi produktami spalania. Zaratusztrianie przestrzegali tych zasad już kilka tysięcy lat temu zanim ktokolwiek pomyślał o szkodliwości emisji wielu gazów wydobywających się przy spalaniu.
Źródło:
https://bit.ly/3iMk86n
W ramach tej koncepcji boskiego oświecenia atar promieniuje „nieziemskimi światłami” (31,7), jest esencją (Ahura Mazdy), przenikającą wszechświat. Zaratusztra zalecał, by zawsze modlić się w obecności Atar- albo ku Słońcu, albo ku domowemu palenisku - aby lepiej skoncentrować swoją nabożność i medytację na Aszy, prawości i cnocie, do której należy dążyć (Jasna 43.9).
W kosmogonii zaratusztriańskiej Atar był siódmym z siedmiu stworzeń wszechświata materialnego. Dopiero dzięki „Boskiemu ogniowi” - Atar - który służy jako siła życiowa, pozostałe sześć stworzeń mogło zacząć swoje działanie (Bundahiszn 3.7-8; w Zatspram 3.77-83).
Spalanie w ogniu nieczystości i śmieci było uważane za ciężkie skalanie i zanieczyszczanie boskiego stworzenia Ahura Mazdy. Dlatego drewno nawet służące celom gospodarczym starano się dobierać tak by dawało jak najmniej dymu uważanego za twór Arymana. Święte ognie świątynne wolno podsycać do dziś tylko specjalnymi dobrze wysuszonymi gatunkami drewna.
Ciekawe jak współcześnie brzmią te zalecenia nie kalania ognia, dziś znane jako zasady nie zanieczyszczania powietrza toksycznymi produktami spalania. Zaratusztrianie przestrzegali tych zasad już kilka tysięcy lat temu zanim ktokolwiek pomyślał o szkodliwości emisji wielu gazów wydobywających się przy spalaniu.
Źródło:
https://bit.ly/3iMk86n
Komentarze
Prześlij komentarz