HOMOSEKSUALIZM W LITRATURZE ZARATUSZTRIAŃSKIEJ
W Gathah Zaratusztra nie wspomina o homoseksualizmie. Zaratusztra raczej nie był homofobem. Kultury scytyjsko i baktriańskie, z którymi prawdopodobnie był związany Zaratusztra, nie preferowaly homofobii. W szczególności Scytowie prawdopodobnie byli tolerancyjni dla homoseksualizmu, według Herodota i mieli postacie religijne, takie jak enaree, które były androgynicznymi / kobiecymi mężczyznami, którzy dawali proroctwa i przyjmowali role kobiece.
Zasadniczo, jeśli założymy, że Zaratusztra był wytworem jego kultury, z wyjątkiem jego wierzeń w Gathah, wówczas możemy założyć, że prawdopodobnie zaakceptowałby homoseksualizm w oparciu o otaczające go kultury i praktyki. Homoseksualizm nie jest w żaden sposób atakowany w Gatach, które są fundamentalną częścią zaratusztrianizmu.
Literatura zoroastryjska poza Gathami zawiera dyskusje o stosunkach osobistych jedynie w kontekście prawnym i jest dość zasadnicza w odniesieniu do skalań o charakterze homoseksualnym. Informacje o „homoseksualizmie” zawarte w tej literaturze ograniczają się do stosunku analnego, zgodnie z definicją zawartą w Videvdad*(8.32): „Kiedy mężczyzna uwalnia swoje nasienie w mężczyźnie lub kiedy mężczyzna otrzymuje nasienie mężczyzny”. Opisywany tosunek seksualny dotyczy dojrzałych płciowo mężczyznami ( aršan-- ) i nie ma wzmianki o stosunkach seksualnych między chłopcami w wieku przedpokwitaniowym a dorosłymi mężczyznami, tak powszechnymi w okresie islamu, ani między kobietami. W Aweście nie ma wzmianki o heteroseksualnym stosunku analnym, ale późnych Sasanidzkich tekstach zaratusztriańskich są o tym wzmianki potępiające tę praktykę.
W zoroastryjskim obrazie świata świat jest polem bitwy między siłami dobra i zła, a ponieważ jednym z obowiązków zwolenników dobra jest stworzenie nowego życia na wzór Ahura Mazdy i Ārmaiti, ziemi, jałowość homoseksualizmu wyraźnie kwalifikowała go do obozu zła, jak zostało to rozwinięte w literaturze zoroastryjskiej. Zgodnie z mitem o ustanowieniu ziem Iranu w Videvdad (1.11), stosunek analny między mężczyznami został wywołany przez Ducha Zła, aby nękać dziewiąte stworzenie Ahury Mazdā, ziemię Hyrkanian ( vəhrkāna ). Użyty termin to narō.vaēpiia - „męski stosunek analny”, a odpowiadający mu czasownik to czynny vaēpaiia- , pasywny vifiia-, przeszłość partykuła vīpta- . Pierwotne znaczenie tego terminu musi brzmieć „trząść się, drżeć”, co jest normalną cechą ekstazy seksualnej. W języku staroinduskim termin ten jest powszechnie używany do określenia poetyckiej i religijnej ekstazy, a użycie vaēpiia- w Starej Aweście ( Jasna 51.12, do pewnego stopnia niezrozumiałe) powinno być prawdopodobnie interpretowane w tym duchu jako „drżenie” ( kəuuīna- ; patrz Skjærvø, 2001, s. 373-74).
W innym miejscu stosunek analny w Aweście jest wymieniany tylko jako przykład grzesznego zachowania, które ma być ukarane. Istnieje rozróżnienie między partnerami biernymi za zgodą i bez zgody; tak więc w Videvdad (8.26-32) kara dla mężczyzny, który jest poddany stosunkowi analnemu wbrew jego woli, to „osiemset uderzeń biczem konia, osiemset bastinado”, czyli to samo, na przykład: co do zabicia psa owczarka ( Vd . 13.2); ale jeśli robi to dobrowolnie, jego grzech jest niewysłowiony. Co więcej, zarówno aktywni, jak i bierni partnerzy są uważani za daēuua (patrz daiva) i daēuua - czciciele to znaczy, że należą do złego stworzenia i go promują, a po śmierci pozostaną daēuua . Podobnie Dēnkard (rozdz. 22; red. Dresden, s. [13]; tr. De Menasce, s. 41) mówi nam, że dusze biernych i aktywnych uczestników stosunku analnego, ze względu na ich bliskość do dēwów, wyglądają jak dēwy.
Istnieje również fragment awestyjski, który wskazuje, że bierny partner w stosunku analnym może zostać zabity bezkarnie (Fragment, Vendidad**. 7.52.3), co leży u podstaw cytowanej w późniejszej literaturze zoroastryjskiej zasady, że zabicie kogoś uprawiającego stosunek analny może być dobrym deed ( Dādestān ī dēnīg , pytanie 76, wyd. Anklesaria, 1958, s. 146; SBE, t. 18, s. 223-24 [pytanie 76], tłumaczenia częściowo nieaktualne) lub że każdy może zabić dwóch mężczyzn ( ḡolāmbāra i mowājer ) złapany na gorącym uczynku, odcinając im głowy lub podcinając brzuchy i że jako jedyni mogą zostać zabici bez pozwolenia arcykapłanów lub królów ( Saddar naṣr , red. Dhabhar, rozdz. 9; SBE, t. 24) , s. 267).
W literaturze środkowo-perskiej z III–VII w n.e. stosunek analny określa się jako kūn-marz , dosł. „ Pocieranie pośladków”. W innych miejscach używane są terminy awestyjskie, różnie pisane, przypuszczalnie w celu oddania form awestyjskich (zob. Np. Warianty rękopisu w Mēnōg ī xrad , red. Anklesaria, str. 103-04). Według ksiąg Pahlavi, kūn-marz został ustanowiony przez Złego Ducha, kiedy wykonał go na sobie ( pad kūn-marz ī xwēš ), aby stworzyć przez aborcję „demony, kłamstwa” itd. ( Mēnōy ī xrad 7.10; SBE, t. . 24, 1885, s. 32-33; tr. Tafażżoli, s. 22), czyn, który Rivāyatach Pahlavi uważa się za cięższy grzech niż wtedy, gdy został dokonany z dēwami. [Pahlavi Rivāyat (rozdz 8c3-6;... Tr Williams, II, pp 11-12)] dodaje, że jest to zła praktyka wśród ludzi, która sprawia i wzmacnia zło w świecie i które zostanie zniesione, gdy tylko przybędzie Saoszjant i wszyscy mężczyźni odprawią święty stosunek płciowy ze swoimi bliskimi kuzynkami (matkami i córkami – xwēdōdah ).
Najdłuższe omówienie stosunku analnego, jego uzasadnienia i powodu, dla którego jest on tak zły, znajduje się w Dādestān ī dēnīg , pytania 71–76 (wyd. Anklesaria, 1958, s. 140–47; SBE, t. 18, s. . 216-27 [pytania 72-77]). Tutaj jest jasno wyjaśnione, że stosunek analny został ustanowiony przez siły zła, aby zapobiec mieszaniu się nasienia mężczyzn z kobietami, a tym samym przed wytworzeniem pożądanego rezultatu odnowy i dalszego życia w służbie dobru, a zamiast tego spowodować by postęp ludzkości dobiegł końca.
Co do reszty, ksiąg Pahlavi zasadniczo powtarzają nakazy Avesty , dodając kilka szczegółów na temat ilości grzeszności. Zatem w klasyfikacji Mēnōy ī xrad (35.4-5; tr. Tafażżoli, s. 51), kūn-marz jest najcięższym grzechem, jaki człowiek może popełnić, a drugim najcięższym jest bierność ( wīftag ) lub czynność (wēbēnīdag ) uczestniczka stosunku analnego, co wydaje się wskazywać, że autor rozumiał te terminy inaczej niż kūn-marz . W Dādestān ī dēnīg (pytanie 71 [72]) dwoje ( wīftag nar i wēbēnīdag nar) są mitologizowani jako dwoje z siedmiu starożytnych złoczyńców, których zło dorównuje złemu duchowi; pierwszy z nich wprowadził praktykę męskiego współżycia mającego na celu zniszczenie prokreacji, podczas gdy drugi uczył mężczyzn, aby składali swoje nasienie w niewłaściwym pojemniku, męskim lub żeńskim.
Kary i przyszłe losy mężczyzn odbywających stosunek analny różnią się w źródłach. W Ardā Wirāz-nāmag bierny uczestnik ( u-š mard abar xwēš tan hišt ) jest karany przez węża wielkości wiązki chrustu, który przechodzi przez jego odbyt i wypływa ustami, podczas gdy inne węże przeżuwają jego ciało (rozdz. 19; tr. Gignoux, s. 174–75). Co ciekawe, ten grzech jest pierwszym, jaki Ardā Wirāz spotyka w piekle; wszystkie inne grzechy są niżej, a więc poważniejsze, wśród nich stosunek analny (przypuszczalnie heteroseksualny) połączony z cudzołożnym uwiedzeniem, za które grozi pożarcie przez węże i robaki (rozdz. 71; tr. Gignoux, s. 201).
W Rivāyacie Pahlavi (rozdz. 41; tr. Williams, II, s. 69) kūn-marzjest wymieniony wraz z cudzołóstwem, rabunkiem na drodze i różnymi innymi grzechami jako zasługujące na karę śmierci. Według Rivāyat ī Ēmēd ī Ašawahištān (red. Safa-Isfahani, rozdz. 29.8; Pers. Ed., Str. 186), grzech kūn-marz unieważnia nawet zasługi xwēdōdah ; i tylko łzawa skrucha i cielesna skrucha mogą zbawić grzesznika (tamże, por. Dādestān ī dēnīg , pytanie 71 [72]). W Šāyest nē šāyest (teksty uzupełniające, red. Kotwal, rozdz. 17.7) ten, kto popełnia kūn-marrz, jest wymieniony wraz z „heretykami” ( ahlomoγ ) jako ktoś, kto nie został wskrzeszony po śmierci i którego dusza pozostaje dēw , zgodnie z Videvdad (8,32); ale w Dādestān ī dēnīg (pytanie 74 [75]) wskazano, że według Dēn wszystkie martwe ciała są wskrzeszane, chociaż niektóre władze temu zaprzeczają.
Bardziej wyrozumiały pogląd jest wyrażony w Dādestān ī dēnīg (tamże), gdzie jest powiedziane, że można nawrócić grzesznika, co jest jedynym powodem, dla którego warto usiąść z nimi do stołu. Rzeczywiście, Amesza Spentowie współczują tym oszukanym przez dēw i wybaczają im, a Stwórca nie chciałby porzucić żadnego ze swoich dzieł Kłamstwu (tamże).
Dopiero w znacznie późniejszych perskich rivayatach z okresu Islamskiego VII-XI w n.e.*** znajdujemy rozróżnienie między stosunkami z dorosłymi mężczyznami i małoletnimi chłopcami. Tak więc, według jednego rivāyat (wyd. Dhabhar, 1932, s. 291; wyd. Unvala, 1922, I, s. 307, 310), ḡolām-bāragi z mężczyzną (piętnaście lat lub więcej) liczy się jako margarzan , że jest godny kary śmierci, ale z ośmioletnim chłopcem jako grzech tanāvīrī , czyli piętnaście razy mniej niż grzech margarzana
Współczesny zaratusztrianizm zwraca się ku gathom Zaratusztry i choć homoseksualizm jest obecnie ciągle przedmiotem dyskusji religijnych dzisiejsze podejście do osób o innej orientacji seksualnej jest nacechowane tolerancją, zwraca się jedynie uwagę na niedopuszczalność przemocy i cierpienia w relacjach seksualnych i ochronę nieletnich przed pedofilią. Prawodawstwo vendidad z okresu sasanidzkiego jest dość powszechnie uważane za wypaczenie i sprzeczne z przesłaniem Zaratusztry.
*Videvdad patrz Vendidad
** Wendidad / vendi'dæd / lub Videvdat jest zbiorem tekstów wchodzącym w skład Awesty. Jednak w przeciwieństwie do innych tekstów Awesty, Vendidad jest kodeksem, a nie podręcznikiem liturgicznym. VI-Daêvô-DATA „wydane przeciwko Dewom (demonom)”, a jak sama nazwa wskazuje, Wendidad stanowi wyliczenie różnych przykładów przejawiania się złych duchów oraz sposobów ich zmylenia. Obecnie istnieją kontrowersje dotyczące historycznego rozwoju Vendidadu. Vendidad jest przez niektórych klasyfikowany jako sztuczny, młody tekst awestyjski. Jego język jedynie przypomina staroawestyjski. Uważa się, że Vendidad jest dziełem sasanidzkich Mędrców (inspirowanym przez Magów).
*** Widać tutaj wyraźny wpływ prawodawstwa islamskiego
Bibliografia:
PK Anklesaria, A Critical Edition of the Unedited Partion of the Dādestān-i Dīnīk , doktorat, University of London, 1958.
T. D. Anklesaria, ed., Dânâk-u Mainyô-i Khard, Bombay, 1913.
BN Dhabhar, ed., Saddar naṣr and saddar Bundehesh , Bombay, 1909.
Idem, red., The Persian Rivayats of Hormazyar Framarz and others , Bombay, 1932.
M. Dresden, red., Dēnkart, a Pahlavi Text. Wydanie faksymilowe rękopisu B KR Cama Oriental Institute Bombay , Wiesbaden, 1966.
KF Geldner, Avesta. Święta Księga Parsów , 3 tomy, Stuttgart, 1896.
Ph. Gignoux, Le livre d'Ardā Vīrāz , Paryż, 1984. H. Jamasp, red., Vendidâd , 2 tomy, Bombay, 1907.
Abu'l-Faraj bdAbd-al-Raḥmān ur. BAli b. al-Jawzi, Ḏamm al-hawā , wyd. Moṣṭafa'l-Waḥid, Kair, 1381/1962.
FMP Kotwal, The Supplementary Texts to the Šāyest nē-šāyest , Copenhagen, 1969.
J. de Menasce, Trzecia książka Dēnkarta , Paryż, 1973.
N. Safa-Isfahani (N. Ṣafā-ye Eṣfa-hāni), Rivāyat-i Hēmit-i Ašawahištān. A Study in Zoroastrian Law, Harvard, 1980; Pers. tr. Revāyat-e Amid-e Ašavahištān motaʿalleq be sada-ye čahārom-e hejri, Tehran, 1376/1997.
PO Skjærvø, „Rivals and Bad Poets: The Poet's Complaint in the Old Avesta”, w: MG Schmidt i W. Bisang, red., Philologica et Linguistica. Historia, Pluralitas, Universitas. Festschrift dla Helmuta Humbacha w jego 80. urodziny 4 grudnia 2001 r. , Wissenschaftlicher Verlag Trier, 2001, s. 351-76.
A. Tafażżoli, red., Minu-ye xerad , Teheran, 1354/1975; Wydanie drugie, 1985.
M. R. Unvala, Dârâb Hormazyâr’s Rivâyat I, Bombay, 1922.
W. E. West, tr., Pahlavi Texts I-V, in SBE 5, 18, 24, 37, 47, Oxford, 1880-87, repr. Delhi, etc., 1965.
AV Williams, The Pahlavi Rivāyat Accompanying the Dādestān ī Dēnīg , 2 tomy, Kopenhaga, 1990.
(The EIr . Pragnie podziękować za wkład Philippe'a Gignoux i Bizhan Ghaybi.)
(Prods Oktor Skjærvø)
Data publikacji: 15 grudnia 2004
Ostatnia aktualizacja: 20 kwietnia 2012 r
Ten artykuł jest dostępny w wersji drukowanej.
Vol. XII, fasc. 4, pp. 440–441
Cytuj ten wpis:
Prods Oktor Skjærvø, „HOMOSEXUALITY i. IN ZOROASTRIANISM, ” Encyclopædia Iranica , XII / 4, s. 440-441, dostępne online pod adresem http://www.iranicaonline.org/articles/homosexuality-i (dostęp: 30 grudnia 2012 r.).
Źródło:
https://bit.ly/2VINEQk
Komentarze
Prześlij komentarz