NOWRUZ część 1.
SOFRECH - ZARATUSZTRIAŃSKI NOWOROCZNY „STÓŁ”
Zaratusztriański nowy rok - Nowruz przypada na dzień wiosennej równonocy 21 kwietnia. Nazwa święta pochodzi z języka staroperskiego od słów nava (nowy) i rəzaŋh (dzień. Obecnie święto Nouruz oprócz Iranu jest obchodzone także w Afganistanie, Tadżykistanie, Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Kazachstanie, Tatarstanie, Sudanie, Indiach, Pakistanie, Bangladeszu, Bhutanie, Nepalu i Tybecie, na Zanzibarze, w wielu regionach Bliskiego Wschodu, Bałkanów, Kaukazu, a także w części Chin i Ameryki Północnej.
10 maja 2010 zostało proklamowane przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją A/RES/64/253, jako święto międzynarodowe i obchodzone jest 21 marca. W 2009 roku Nowruz zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO
Zacznę od „stołu”...
Zwyczajowo wszystkie religijne ceremonie zaratusztriańskie odbywają się na sofreh (białym obrusie, serwecie, prześcieradle), rozłożonej na podłodze.. Posiedzenie na podłodze ma wartość symboliczną dla zaratusztrian: jest oznaką pokory. Ponadto pozostawanie w kontakcie z podłogą zbliża człowieka do ziemi, dosłownie i w przenośni. Dzisiaj Sofrech jest układany także na stole.
W Nowruz na sofreh znajdują się trzy rodzaje przedmiotów: przedmioty, które mają symboliczną wartość dla święta (w tym przypadku Nowruz), przedmioty wspólne dla okazji, takie jak sace (Sace to taca zawierająca różne ceremonialne przybory i przedmioty, które będą używane podczas ceremonii zaratusztriańskiej lub mają znaczenie symboliczne. Naczynia i przedmioty umieszczone są zwykle na tacy i są dobrane do święta), oraz przedmioty, które dla gospodarzy, reprezentują ich podstawowe przekonania lub które mają dla nich szczególne znaczenie.
Na sofreh w Nowruz powinno się znaleźć siedem słodkich potraw:
1. wino
2. cukier
3. mleko
4. syrop/sorbet
5. miód
6. cukierki
7. słodki pudding ryżowy na mleku
Liczba siedem reprezentuje:
A. Boga i sześć Bożych atrybutów lub archaniołów (Ameszaspentów)
B. Siedem aspektów stworzenia doczesnego: ogień, powietrze, woda, ziemia, rośliny, zwierzęta i ludzie.
C. Siedem etycznych pojęć:
1 dobra myśl
2 mądrość,
3 prawdomówność i prawe czyny,
4 niezależność i samodzielność,
5 spokój i pogoda ducha,
6 całkowitość i doskonałość,
7 wytrwałość i niezłomność.
D. Siedem aktów pobożności:
1 wielkoduszność materialna i duchowa
2 dobre mówienie,
3 materialna wspaniałomyślność i dzielenie się,
4 bezinteresowna pomoc dla potrzebujących,
5 działalność społeczna i integracja ze społeczeństwem (uczestnniczenie w 6 świętach),
6 uczciwość, pobożność,
7 pamięć dusz (szczególnie fravaszy ) ludzi prawych i swoich przodków.
E. Siedem cech noworocznych: odnowione i potwierdzone zobowiązanie się do osiągania osobistych celów opartych na:
1 dobroci, odnowionej energii,
2 pozytywnym usposobieniu,
3 odnowie pozytywnych związków,
4 czystości i dobrym zdrowiu,
5 honorze,
6 trosce o środowisko,
7 zachowaniu wiecznego duchowego płomienia.
Dodatkowymi przedmiotami, które często widuje się na stole Nowruz, są
księgi pisma świętego,
portret Zaratusztry,
lustro,
woda różana,
świece lub lampy naftowe,
kielich ognia,
miska rybna ze złotą rybką,
zielone kiełki pszenicy, kwiaty, owoce,
monety, chleb,
stożek zrobiony z cukru
i malowane jajka na twardo podobne do pisanek.
Ważną częścią nowruzowego stołu jest źródło ognia: kielich ognia, świece lub lampa naftowa. Ogień symbolizuje światłość , dobroć i uczciwość.
NOWRUZ część 2.
WIELKA TRADYCJA WIELU LUDÓW
Nowy Rok - Nowruz, o nazwie Navasarda ta nazwa, po raz pierwszy została potwierdzona przez perskie źródła, w czasach dynastii Achemenidów. Ponieważ obrzędy starożytnych Irańczyków wydają się być związane z rolnictwem, święta te odbywały się zarówno jesienią, jak i wiosną, aby zaznaczyć główne punkty zwrotne roku naturalnego. Tradycja ta jest jednak wcześniejsza i pochodzi z czasów Zaratusztry. Nowruz, najświętszy ze wszystkich, o głębokim teologicznym znaczeniu, został ustanowiony jako święto przez samego Zaratusztrę; Przypada między zachodem słońca w dniu szóstego Gahambaru i wschodem słońca w Nowruz. Nowruz to jedno z 6 najważniejszych świąt zaratusztriańskich tzw Gahambarów. Nowruz i pozostałe Gahambary są jedynymi świętami wymienionymi w zachowanym tekście Avesty.
W X w. Al Biruni tak pisał o tym święcie: „To jest wiara Irańczyków, że Nowruz wyznacza pierwszy dzień, kiedy wszechświat rozpoczął swój ruch."
Jest możliwe, że hebrajczycy w czasach Achemenidów przejęli elementy tego święta do obchodów Purim.
Nowruz obchodzono w imperium Arsacydów a za czasów Sasanidów stał się najważniejszym świętem. Większość królewskich tradycji Nowruzu takich jak królewska audiencje dla ludu, prezenty gotówkowe i ułaskawienie więźniów, zostały ustanowione w erze Sasanidów i przetrwały niezmienione aż do czasów współczesnych. Za czasów muzułmańskich, święto to zostało adoptowane do nowej religii i rozpowszechniło się w Azji centralnej i na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Gdzie jest hucznie obchodzone do dziś.
Nowruz zawsze zaczyna się pierwszego dnia wiosny i trwa 13 dni. Kilka tygodni przed Nowym Rokiem wszyscy robią generalne porządki w swoim domu.
Nowruz zaczyna się od Chahar-shanbe-suri. Ostatnia środa roku nosi nazwę Chahar-shanbeh-suri.
Gdy nadejdzie wieczór, ludzie zapalają wielkie ogniska i przeskakują nad nimi. Dzieci zawijają się w białe prześcieradła i chodzą od drzwi do drzwi prosząc o smakołyki, waląc w garnki i patelnie.
Ludzie wierzą, że ich duchy ich przodków odwiedzą ich, więc utrzymają swoje domy w czystości i rozpalają ognisko, by kierować duchy do swoich domów. Ta uroczystość ma wspólne korzenie w celtyckim świętowaniu Halloween.
Tradycją jest jedzenie perskiej zupy z makaronem, ryb i ryżu z warzywami na kolację.
Kiedy przychodzi Nowruz, wszyscy zakładają czyste, nowe ubrania i odwiedzają starszych członków rodziny i przyjaciół. Po kilku dniach starsi członkowie rodziny spotykają się z młodszymi. Spotkania są okazją do umiarkowanego ucztowania, dysput i wspólnej modlitwy.
Ostatni dzień Nowruz nazywa się Seez-de-be-dar, jest 13 dniem Nowruzu.
Tego dnia ludzie wybierają się na piknik na wieś lub do parku. Grają, śpiewają i tańczą cały dzień.
W kalendarzu Zoroastrian, Sizdah-be-dar przypada na Tir (13 dzień) w miesiącu Farvardin, 2 kwietnia. Nazwa Tir to współczesna i krótka forma Avestyjskiego Tishtrya, Zoroastryjska nazwa w awestyjskim dla najjaśniejszej gwiazdy, Syriusza, a także anioła stróża deszczu i wody deszczowej. Dlatego zaratusztrianie dokładają szczególnych starań, aby spędzić dzień nad rzeką lub nad jeziorem. Pobożni recytują fragmenty z Tir Yasht.
Dla zaratusztrian ten dzień świętuje także jako niezwykły dar natury i życia (gaya). Sizdah Bedar daje zaratusztrianom możliwość korzystania z tego, co ma do zaoferowania przyroda, odnawiają swoje przymierze z naturą, aby chronić lub ulepszać środowisko, i nie kalać żadnego z siedmiu aspektów cielesnego stworzenia: ognia, powietrza, wody, ziemi, roślin , zwierząt i ludzi.
Gdy słońce zachodzi, uroczystości Nowruz dobiegają końca.
https://www.facebook.com/Zaratusztrianie/posts/1616285601741631
https://www.facebook.com/Zaratusztrianie/posts/1616476771722514
SOFRECH - ZARATUSZTRIAŃSKI NOWOROCZNY „STÓŁ”
Zaratusztriański nowy rok - Nowruz przypada na dzień wiosennej równonocy 21 kwietnia. Nazwa święta pochodzi z języka staroperskiego od słów nava (nowy) i rəzaŋh (dzień. Obecnie święto Nouruz oprócz Iranu jest obchodzone także w Afganistanie, Tadżykistanie, Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Kazachstanie, Tatarstanie, Sudanie, Indiach, Pakistanie, Bangladeszu, Bhutanie, Nepalu i Tybecie, na Zanzibarze, w wielu regionach Bliskiego Wschodu, Bałkanów, Kaukazu, a także w części Chin i Ameryki Północnej.
10 maja 2010 zostało proklamowane przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją A/RES/64/253, jako święto międzynarodowe i obchodzone jest 21 marca. W 2009 roku Nowruz zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO
Zacznę od „stołu”...
Zwyczajowo wszystkie religijne ceremonie zaratusztriańskie odbywają się na sofreh (białym obrusie, serwecie, prześcieradle), rozłożonej na podłodze.. Posiedzenie na podłodze ma wartość symboliczną dla zaratusztrian: jest oznaką pokory. Ponadto pozostawanie w kontakcie z podłogą zbliża człowieka do ziemi, dosłownie i w przenośni. Dzisiaj Sofrech jest układany także na stole.
W Nowruz na sofreh znajdują się trzy rodzaje przedmiotów: przedmioty, które mają symboliczną wartość dla święta (w tym przypadku Nowruz), przedmioty wspólne dla okazji, takie jak sace (Sace to taca zawierająca różne ceremonialne przybory i przedmioty, które będą używane podczas ceremonii zaratusztriańskiej lub mają znaczenie symboliczne. Naczynia i przedmioty umieszczone są zwykle na tacy i są dobrane do święta), oraz przedmioty, które dla gospodarzy, reprezentują ich podstawowe przekonania lub które mają dla nich szczególne znaczenie.
Na sofreh w Nowruz powinno się znaleźć siedem słodkich potraw:
1. wino
2. cukier
3. mleko
4. syrop/sorbet
5. miód
6. cukierki
7. słodki pudding ryżowy na mleku
Liczba siedem reprezentuje:
A. Boga i sześć Bożych atrybutów lub archaniołów (Ameszaspentów)
B. Siedem aspektów stworzenia doczesnego: ogień, powietrze, woda, ziemia, rośliny, zwierzęta i ludzie.
C. Siedem etycznych pojęć:
1 dobra myśl
2 mądrość,
3 prawdomówność i prawe czyny,
4 niezależność i samodzielność,
5 spokój i pogoda ducha,
6 całkowitość i doskonałość,
7 wytrwałość i niezłomność.
D. Siedem aktów pobożności:
1 wielkoduszność materialna i duchowa
2 dobre mówienie,
3 materialna wspaniałomyślność i dzielenie się,
4 bezinteresowna pomoc dla potrzebujących,
5 działalność społeczna i integracja ze społeczeństwem (uczestnniczenie w 6 świętach),
6 uczciwość, pobożność,
7 pamięć dusz (szczególnie fravaszy ) ludzi prawych i swoich przodków.
E. Siedem cech noworocznych: odnowione i potwierdzone zobowiązanie się do osiągania osobistych celów opartych na:
1 dobroci, odnowionej energii,
2 pozytywnym usposobieniu,
3 odnowie pozytywnych związków,
4 czystości i dobrym zdrowiu,
5 honorze,
6 trosce o środowisko,
7 zachowaniu wiecznego duchowego płomienia.
Dodatkowymi przedmiotami, które często widuje się na stole Nowruz, są
księgi pisma świętego,
portret Zaratusztry,
lustro,
woda różana,
świece lub lampy naftowe,
kielich ognia,
miska rybna ze złotą rybką,
zielone kiełki pszenicy, kwiaty, owoce,
monety, chleb,
stożek zrobiony z cukru
i malowane jajka na twardo podobne do pisanek.
Ważną częścią nowruzowego stołu jest źródło ognia: kielich ognia, świece lub lampa naftowa. Ogień symbolizuje światłość , dobroć i uczciwość.
NOWRUZ część 2.
WIELKA TRADYCJA WIELU LUDÓW
Nowy Rok - Nowruz, o nazwie Navasarda ta nazwa, po raz pierwszy została potwierdzona przez perskie źródła, w czasach dynastii Achemenidów. Ponieważ obrzędy starożytnych Irańczyków wydają się być związane z rolnictwem, święta te odbywały się zarówno jesienią, jak i wiosną, aby zaznaczyć główne punkty zwrotne roku naturalnego. Tradycja ta jest jednak wcześniejsza i pochodzi z czasów Zaratusztry. Nowruz, najświętszy ze wszystkich, o głębokim teologicznym znaczeniu, został ustanowiony jako święto przez samego Zaratusztrę; Przypada między zachodem słońca w dniu szóstego Gahambaru i wschodem słońca w Nowruz. Nowruz to jedno z 6 najważniejszych świąt zaratusztriańskich tzw Gahambarów. Nowruz i pozostałe Gahambary są jedynymi świętami wymienionymi w zachowanym tekście Avesty.
W X w. Al Biruni tak pisał o tym święcie: „To jest wiara Irańczyków, że Nowruz wyznacza pierwszy dzień, kiedy wszechświat rozpoczął swój ruch."
Jest możliwe, że hebrajczycy w czasach Achemenidów przejęli elementy tego święta do obchodów Purim.
Nowruz obchodzono w imperium Arsacydów a za czasów Sasanidów stał się najważniejszym świętem. Większość królewskich tradycji Nowruzu takich jak królewska audiencje dla ludu, prezenty gotówkowe i ułaskawienie więźniów, zostały ustanowione w erze Sasanidów i przetrwały niezmienione aż do czasów współczesnych. Za czasów muzułmańskich, święto to zostało adoptowane do nowej religii i rozpowszechniło się w Azji centralnej i na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Gdzie jest hucznie obchodzone do dziś.
Nowruz zawsze zaczyna się pierwszego dnia wiosny i trwa 13 dni. Kilka tygodni przed Nowym Rokiem wszyscy robią generalne porządki w swoim domu.
Nowruz zaczyna się od Chahar-shanbe-suri. Ostatnia środa roku nosi nazwę Chahar-shanbeh-suri.
Gdy nadejdzie wieczór, ludzie zapalają wielkie ogniska i przeskakują nad nimi. Dzieci zawijają się w białe prześcieradła i chodzą od drzwi do drzwi prosząc o smakołyki, waląc w garnki i patelnie.
Ludzie wierzą, że ich duchy ich przodków odwiedzą ich, więc utrzymają swoje domy w czystości i rozpalają ognisko, by kierować duchy do swoich domów. Ta uroczystość ma wspólne korzenie w celtyckim świętowaniu Halloween.
Tradycją jest jedzenie perskiej zupy z makaronem, ryb i ryżu z warzywami na kolację.
Kiedy przychodzi Nowruz, wszyscy zakładają czyste, nowe ubrania i odwiedzają starszych członków rodziny i przyjaciół. Po kilku dniach starsi członkowie rodziny spotykają się z młodszymi. Spotkania są okazją do umiarkowanego ucztowania, dysput i wspólnej modlitwy.
Ostatni dzień Nowruz nazywa się Seez-de-be-dar, jest 13 dniem Nowruzu.
Tego dnia ludzie wybierają się na piknik na wieś lub do parku. Grają, śpiewają i tańczą cały dzień.
W kalendarzu Zoroastrian, Sizdah-be-dar przypada na Tir (13 dzień) w miesiącu Farvardin, 2 kwietnia. Nazwa Tir to współczesna i krótka forma Avestyjskiego Tishtrya, Zoroastryjska nazwa w awestyjskim dla najjaśniejszej gwiazdy, Syriusza, a także anioła stróża deszczu i wody deszczowej. Dlatego zaratusztrianie dokładają szczególnych starań, aby spędzić dzień nad rzeką lub nad jeziorem. Pobożni recytują fragmenty z Tir Yasht.
Dla zaratusztrian ten dzień świętuje także jako niezwykły dar natury i życia (gaya). Sizdah Bedar daje zaratusztrianom możliwość korzystania z tego, co ma do zaoferowania przyroda, odnawiają swoje przymierze z naturą, aby chronić lub ulepszać środowisko, i nie kalać żadnego z siedmiu aspektów cielesnego stworzenia: ognia, powietrza, wody, ziemi, roślin , zwierząt i ludzi.
Gdy słońce zachodzi, uroczystości Nowruz dobiegają końca.
https://www.facebook.com/Zaratusztrianie/posts/1616285601741631
https://www.facebook.com/Zaratusztrianie/posts/1616476771722514
Komentarze
Prześlij komentarz